Frua ekinstruado de la angla ne multe utilas
En 2009 à Zurich, coexistaient deux programmes pour l’enseignement de l’anglais. L’un prévoyait une initiation dès l’âge de 8 ans. L’autre fixait le début de l’apprentissage à l’âge de 13 ans. A 13 ans les uns avaient « cinq ans d’avance » alors que les autres faisaient leur début.
« Surprizis min la rezulto. Mi estis pensanta ke bona frua instruado de fremda lingvo prezentas klarajn avantaĝojn », diras svisa lingvistino kiu nun esploras en la universitato de Salzburg pri la temo akiro de fremda lingvo kaj aĝo. Ŝia teamo de la universitato de Zuriĥo profitis unikan tempofenestron kiam en Svislando oni enkondukis novan modelon por la instruado de la angla. Tiel en la jaro 2009 en svisaj lernejoj sidis 13-jaruloj kiuj jam dum kvin jaroj en la bazlernejo esti ricevintaj instruadon de la angla kaj en la apuda klaso sidis 13-jaruloj kiuj tiam unuafoje ricevis instruadon de la angla.
Lors dès six premiers mois d’évaluations le premier groupe devançait clairement le second, à l’oral comme à l’écrit. Mais cette avance s’est assez rapidement dissipée, si bien qu’au moment du bac elle avait totalement disparue. Et les chercheurs se sont alors intéressés aux causes d’un rattrapage aussi rapide.
Dum la unua testado la frulernantoj klare estis avanaj, kiam post ses monatoj estis ekzamenitaj buŝaj kaj skribaj konoj de la angla. Rilate al vortaro, aŭdkompreno kaj legokapablo plej multaj frulernantoj superis siajn kolegojn kiuj nur en la aĝo de 13 jaroj eklernis la lingvon. « Sed la diferencoj rapide malaperis », diras la esploristino. « La malfruaj lernantoj nelonge antaŭ la maturecekzameno, kun 18 jaroj, atingis la saman nivelon kiel la lernantoj kiuj havis instruadon de la angla jam en la bazlernejo ». La esploristoj sekve serĉis respondojn kial la frulernantoj ne povis teni sian avanan pozicion kaj kial la malfruaj lernantoj tiel rapide atingis ilin.
Il n’existe aucune preuve scientifique d’un avantage à l’apprentissage précoce d’une seconde langue à l’école.
Ŝi per tio refutas la miton kiu regas en Eŭropo kaj kiu kondukas al tio ke infanoj en laŭeble frua aĝo estas metitaj en klasojn kun instruado de la angla. « Ĉiuj ŝovas la komencon de la instruado de la angla en pli kaj pli malsuprajn lernejajn aĝojn », ŝi diras. Tiel ekzemple en Aŭstrio gelernantoj dum la 1970-aj jaroj ekhavis instruadon de la angla ekde la mezlernejo, dum la 1980-aj jaroj ekde la tria klaso de la bazlernejo kaj ekde la 1990-aj jaroj ekde la unua klaso de la bazlernejo. « Ne estas science pruveble ke akiro de dua lingvo en pli juna aĝo estas avantaĝa », diras la svisa lingvistino.
Cette politique est propulsée par des visées politiques et économiques. En tout cas on ne peut pas comparer l’apprentissage précoce des langues à celui du vélo ou du violon. Une ou deux heures d’anglais par semaine ne sont pas suffisantes pour avoir un impact réel. Une bonne maîtrise de sa première langue (voire de sa seconde pour les immigrés) constitue un facteur plus décisif.
Ŝi konjektas ekonomiajn kaj klerigopolitikaĵn kaŭzojn por la tendenco al frua eklernado: « Ĉar oni konsideras moderna oferti fruan eklernadon de la angla, la lernejoj verŝajne esperis pri konkurenca avantaĝo ». Ĉiukaze laŭ ŝi ne validas la regulo de la eklernado de muzikinstrumento aŭ de biciklado ke gravas laŭeble frua eklernado kaj daŭra ekzercado. « Per unu aŭ du lernohoroj en semajno oni apenaŭ atingas ion », ŝi diras. Kaj unu kaŭzo kial la malfruaj lernantoj tiel bone progresis, estis ke ilia regado de la germana estis pli bona post la bazlernejo. Kaj laŭ ŝi por denaskuloj de la germana kaj por enmigrintoj estas avantaĝe bone regi la unuan lingvon, do tiun lingvon en kiu oni lernas legi kaj skribi, por havi solidan bazon por la dua lingvo.
en immersion. Il est certain que lorsque l’on immigre ou que l’on vit dans une famille bilingue, plus l’apprentissage se fait tôt, plus il est efficace. Mais ces conditions idéales ne sont aucunement reproductibles à l’école.
